Mojżesz

Alina Ślesińska

Alina Ślesińska (1926-1994)

Mojżesz

1957/1962-3

granit

Dwie części kompozycji odnoszą się do dwóch tablic, które Mojżesz otrzymał od Boga na górze Synaj. Twarz proroka jest znacznie uproszczona, ale pięć rzymskich cyfr wyrytych na płaskiej powierzchni kamienia nie pozostawia wątpliwości co do jego tożsamości. Gipsowa wersja Mojżesza powstała w roku pierwszej indywidualnej wystawy artystki w warszawskiej Kordegardzie, u progu jej kariery. Wcześniej z pracowni artystki wychodziły przede wszystkim realistyczne portrety m.in. Marii Dąbrowskiej, Leona Kruczkowskiego, Lucjana Rudnickiego. Od 1956 na fali odwilży skłaniała się ku formom bardziej „nowoczesnym”, abstrakcyjnym.  Pokazywała swoje rzeźby na wystawach w Paryżu (1957) i Londynie (1959), co ówcześnie było synonimem wielkiego sukcesu. Szczególnie nośnym rozdziałem jej twórczości były architektoniczne wizje architektury. Umiejętnie kreowała swój wizerunek nowoczesnej, utalentowanej i uznanej artystki. Była prasową gwiazdą polskiej sztuki, ale jak wspomina Jacek Sempoliński „wyjawioną tajemnicą jej pracy była pomoc innych rzeźbiarzy, kolegów Ślesińskiej, którzy realizowali [jej] rzeźby. Sama jakby bała się wykonywania, zwracała się o pomoc, poddając tylko zasadnicze myśli, pomysły”. Mojżesz, którego przychylny Ślesińskiej krytyk, Wiesław Borowski, uznał za jedną z najlepszych rzeźb artystki, został zakupiony w formie gipsowego modelu, który przekuto w granicie na zlecenie Muzeum Narodowego w latach 1962-1963.

Alina Ślesińska 1922-1994 pod red. Ewy Toniak, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2007