Horyzonty

Magdalena Więcek-Wnuk

Magdalena Więcek-Wnuk (1924–2008)

Horyzonty – rzeźba parkowa

1974

granit

Ta abstrakcyjna kompozycja złożona z płaskich, granitowych bloków, po raz pierwszy eksponowana była w Poznaniu w 1974 roku. Rok później zakupiono ją do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i do 1992 roku była prezentowana na skwerze przy gmachu głównym muzeum od ulicy Książęcej. Z powodu dewastacji została zdemontowana i zabezpieczona na terenie MNW. Odrestaurowane Horyzonty znalazły swoje nowe miejsce w Parku Rzeźby w Królikarni  w listopadzie 2017 roku. Magdalena Więcek-Wnuk należy obok Aliny Szapocznikow, Barbary Zbrożyny i Aliny Ślesińskiej należała do grupy wybitnych powojennych rzeźbiarek, których prace tworzą kanon krajowej, a nierzadko także eurpoejskiej sztuki. Na przestrzeni ponad pół wieku pracy artystycznej jej twórczość podlegała przemianom, od realizowanych w gipsie i betonie rzeźb realistycznych, przez amorficzne struktury wywodzące się ze środowiska natury, po abstrakcyjne kompozycje i kształty związane ze światem idei. Artystka pracowała w różnych materiałach, nieustannie zafascynowana specyficznymi właściwościami metali, kamieni i betonu, często zestawiała je ze sobą kontrastowo. Jednocześnie interesowały ją formy sugerujące ruch, wchodzące w interakcje z przestrzenią i krajobrazem. Syntezą obu dróg poszukiwań arytystki jest kompozycja Horyzonty - ciężkie płyty bolesławskiego granitu o przemyślanym układzie, formie i fakturze, podkreślające płynność linii krajobrazu, ale także będące artystycznym komentarzem do generowanych przez ludzkie oko sposobów postrzegania przestrzeni.