Program wystaw w Królikarni na rok 2018 ogniskuje się wokół tematu rzeźby w przestrzeni publicznej, monumentu, oraz powodów dla których wznosimy, przebudowujemy lub niszczymy pomniki. Przed nami, jesienią, oparta na badaniach historycznych wystawa "Pomnik. Europa Środkowo-Wschodnia 1918 – 2018". Cykl otwiera prezentacja najnowszego projektu Karoliny Breguły 廣場 (Skwer).

 

Jest to filmowa opowieść o społeczności niewielkiego miasta. Niespodziewanie tajemniczy, ukryty w krzaku na skwerze obiekt zaczyna komunikować się z przechodniami. Na początku szumi cicho, po czym zaczyna coraz głośniej… śpiewać. Podobno źródłem dźwięku jest  rzeźba, której nie można dostrzec wśród zarośli. Być może stoi tam zapomniana, jako pozostałość po minionym porządku. Zrazu jej głos wydaje się mieszkańcom miasta przyjemny, jednakże po pewnym czasie staje się powodem ich irytacji. Coraz wyraźniej słychać treść piosenki: "chciałabym zadać wam pytanie". Pytania, jak wiadomo, bywają niewygodne. Sprzeciw społeczności stopniowo przeradza się w zorganizowaną agresję. 

 

Większość zdjęć do pracy 廣場 (Skwer) została zrealizowana w Tajwanie, aktorzy mówią po mandaryńsku i tajwańsku. 廣場 (Skwer), nie jest jednak zapisem życia mieszkańców tajwańskiego Tainan, a stworzoną przez Bregułę uniwersalną filozoficzną przypowieścią o wspólnocie i lęku przed ujawnieniem jej bolesnych i kłopotliwych tajemnic.

 

Artystka łączy konwencje – fabułę, musical, a nawet zapis spektaklu teatralnego, ucieka od stylistycznej i interpretacyjnej oczywistości,  jednocześnie budując całość z wielu różnorodnych elementów. Kilka scen nakręcono na azjatyckim targowisku w Warszawie z udziałem chińskich i wietnamskich mieszkańców polskiej stolicy. Tu kamera jest nerwowa, jak w zapisie dokumentalnym, rytm zmienny. W jednym z epizodów widzimy samą artystkę, która obróciwszy na siebie kamerę dokonuje desperackiej performatywnej autoanalizy. Manifestuje potrzebę podjęcia akcji, którą zderza z poczuciem bezsilności wobec nadciągającego zła.

 

Projekt może funkcjonować jako pełnometrażowy film kinowy, jednakże na wystawie w Muzeum Rzeźby jest to zsynchronizowana w czasie przestrzenna instalacja. Wyświetlane na 9 osobnych ekranach sceny należy oglądać w porządku chronologicznym, czasem jednak wszystkie epizody współgrają ze sobą harmonicznie zarówno na poziomie formalnym i narracyjnym. W warstwie dźwiękowej, w której szczególnie interesująca jest muzyka japońskiej śpiewaczki i kompozytorki Manami Kakudo, w momentach synchronizacji powstaje przestrzenny chóralny utwór, słyszalny we wszystkich pięciu salach galerii.

 

Wydarzenia towarzyszące:

 

Trailer "Skweru"

 

UWAGA: obejrzenie całej wystawy zajmuje około 80 minut. W związku z tym ostatnie wejście na wystawę, któer gwarantuje obejrzenie całego materiału ma miejsce na półtorej godziny przed zamknięciem Muzeum. Osoby, które przyjdą po tej godzinie uprzedzamy, że nie będą miały możliwości obejrzenia całej wystawy.

 

Producentem filmu jest galeria z 海馬 迴 光 畫 館 (Fotoaura Institute of Photography), Tainan, Tajwan. 

Głównym partnerem projektu jest Instytut Adama Mickiewicza.

Projekt powstał w ramach rocznego stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 

Realizacja filmu:

zdjęcia: Robert Mleczko

dźwięk: Weronika Raźna 

muzyka: Manami Kakudo

montaż: Stefan Paruch