ZAPAL SIĘ!

9 sierpnia - 5 października 2014

wystawa w przestrzeni publicznej (Park Rzeźby)

W ramach tegorocznej edycji projektu Synchronizacja Fundacja Bęc Zmiana wraz z architektami, badaczami, artystami oraz aktywistami miejskimi eksploruje temat przestrzeni wspólnych. Z jednej strony pytamy o to, jakie wspólnoty zdolne jest wyłonić współczesne miasto, z drugiej - interesuje nas napięcie generowane przez konflikt pomiędzy prywatnym i publicznym, pomiędzy prawem do własności a dobrem wspólnym. W Warszawie, która wciąż zmaga się z roszczeniami właścicieli gruntów będących w wyniku Dekretu Bieruta własnością miasta, konflikt ten doświadczany jest niezwykle intensywnie. Rodzi się więc pytanie o kolektywny potencjał, o formę wspólnotowości, jaką generują konkretne miejsca sporu – jednym z nich jest warszawska Królikarnia. Od 2008 roku spadkobiercy rodziny Krasińskich starają się o zwrot tego gruntu. Możliwość utraty przez mieszkańców dostępu do przestrzeni parkowej oraz znajdującej się na niej instytucji kultury, jednej z niewielu na terenie dzielnicy Mokotów, zmobilizowała okolicznych mieszkańców, publiczność muzeum oraz aktywistów miejskich do działania. W obronę Królikarni zaangażowane jest oddolny ruch społeczny Stowarzyszenie Warszawa Społeczna, zbierane są podpisy pod petycją Uratujmy Królikarnię, mokotowskie parki, szkoły, poradnie i przedszkola.
Fundacja Bęc Zmiana badając to czym jest przestrzeń wspólna włącza się w spór o przyszłość Królikarni. Cztery neonowe instalacje rozmieszczone w różnych miejscach parku nawiązują do obecnej skomplikowanej sytuacji tego miejsca. Neon jest dla nas przede wszystkim symbolem miejskiej dynamiki, energii, koloru i życia, które stają się udziałem wszystkich mieszkańców.
Architekci Natalia Romik i Sebastian Kucharczuk do swojej instalacji wykorzystali litery z dworcowego neonu Warszawa Gdańska. Z jego pierwotnej wersji zachowały się jedynie trzy pierwsze litery WAR – reszta, rozrzucona wokół instalacji jest mimowolnym komentarzem do toczącej się walki o przestrzeń. W Królikarni oglądać także można pochodzący z lat 70. neon Nowe Życie, który artystka Elżbieta Jabłońska znalazła w podbydgoskiej wsi na terenie spółdzielni rolniczej. W przestrzeni parku ten świetlny napis brzmi jak zapowiedź nie do końca znanej przyszłości, bo nie wiemy, jaką formę przyjmie to Nowe życie. Z kolei Szymon Kobylarz w pracy Lenistwo wykorzystał serię ośmiu obiektów świetlnych będących resztkami szyldów i napisów neonowych. Artysta pozostawił je w oryginalnym stanie, dzięki czemu całość przyjmuje abstrakcyjną, niemal płynną formę. Lenistwo w Królikarni staje się apelem o prawo do wypoczynku dla wszystkich mieszkańców. Wreszcie praca Huberta Czerepoka  (depozyt w kolekcji Królikarni) Światło inherentne wizualizuje za pomocą neonowych rurek badania prof. Dr Tekina Dereliego nad pojęciem supersymetrii, która w fizyce jest propozycją nowego, innego niż dobrze znana symetria czasoprzestrzenna, opisu relacji fizycznych. Neon Czerepoka umieszczony nieopodal pałacu staje się metaforą niewidocznego, choć nieustannie ścierającego się układu miejskich sił, które działania artystyczne zdolne są ujawniać.
http://synchronicity.pl

Hubert Czerepok – artysta wizualny. Rysuje, maluje, tworzy obiekty, instalacje, realizuje wideo, animacje, wykonuje found footage’owe filmy. Opracowuje projekty multimedialne oraz działa w przestrzeni publicznej. W swoich pracach analizuje konstrukcje determinujące określone ludzkie zachowania. Ingerując w przestrzenie stworzone do sprawowania kontroli, ujawnia ich absurdalny charakter. Najatrakcyjniejszym obiektem analizy jest dla Czerepoka środowisko sztuki. Będąc w samym centrum tego specyficznego systemu nieustannie poddaje próbie jego wytrzymałość.  www.zak-branicka.com/artists.php?artistsid=36

Elżbieta Jabłońska – zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką, fotografią, instalacją oraz działaniami typu performance. Urodziła się w 1970 roku. Mieszka i pracuje w Bydgoszczy. Twórczość Elżbiety Jabłońskiej, często określana przez krytykę jako postfeministyczna, stanowi dobrotliwie ironiczny komentarz do statusu i roli kobiet w tradycyjnym społeczeństwie. Artystka wykorzystuje i przekształca w swoich pracach kulturowe stereotypy i klisze towarzyszące pojęciu kobiety i kobiecości, prowadzi z nimi inteligentną grę, pełną humoru i ciepła.
http://www.elajablonska.com

Szymon Kobylarz – rocznik 1984. Artysta sztuk wizualnych, malarz, twórca instalacji oraz obiektów. Ukonczył Pracownię Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Na stałe związany z berlinską galleria Żak Branicka. Artystę coraz bardziej interesują zagadnienia z pogranicza nauki, techniki, wojskowości i spiskowej teorii dziejów; miejsca, gdzie nauka miesza się z szaleństwem. Brał udział w wystawach indywidualnych oraz zbiorowych w Polsce jak i zagranicą m.in. : Art for art’s sake (Żak Branicka, 2013); Slapstick (Kunstmuseum Wolfsburg, 2013); Warsaw. The day after (Vartai Gallery, Vilnus, 2013); Magazynier (Centre for Contemporary Art Kronika, Bytom, 2013).

www.zak-branicka.com/artists.php?artistsid=30

Natalia Romik – absolwentka nauk politycznych, architektka praktyk, artystka. Jej główne pole działań artystycznych i naukowych to styk sztuki i architektury, dziedzictwo pożydowskiej architektury, działania ulotne i efemeryczne, które zrealizowała m.in. podczas performance Star dust w ramach festiwalu The Knot w Warszawie i Berlinie, performance Predator w ramach warszawskiego festiwalu Zniknij nad Wisłą czy nomadycznej strukturze architektonicznej RUMB. Współautorka m.in. projektu Zoom Natury - pięciu laboratoriów w Janowie Lubelskim- projekt w budowie. Oprócz prowadzania warsztatów, stypendystka programów naukowych, m.in. Stypendium Ministra Kultury 2012 na projekt Żydowska architektura (nie)pamięci na Śląsku.

Sebastian Kucharuk – architekt, autor pierwszego w Warszawie pływającego domu Housebout (2009) oraz wielu projektów koncepcyjnych budynków i wnętrz m.in. restauracji i klubów w Miami Beach (USA), Manhattan, Nowy Jork (USA); Domu Przedpogrzebowego w Gliwicach – Muzeum Historii Żydów Śląskich; projektu i realizacji pawilonu artystycznego Dream Catcher w Kopenhadze dla Roskilde Festival; projekt wnętrz koncepcja i do realizacji Galeria 5 w Muzeum Historii Żydów Polskich.

Lubomir Adam Grzelak (Lutto Lento) – pasjonat muzyki i dj o pseudonimie Lutto Lento. Twórca wrocławskiego mikrowydawnictwa Sangoplasmo zajmującego się muzyką eksperymentalną wydawaną na nośniku kasetowym. Twórca projektu muzycznego DUNNO RECORDS. Miłośnik zjawisk paranormalnych, okultyzmu, starosłowiańskich obrzędów.
http://luttolento.tumblr.com

wystawa zorganizowana w ramach projektu Fundacji Bęc Zmiana - Synchronizacja 2014. Przestrzenie wspólne / Projektowanie dla wspólnoty
organizator: Fundacja Bęc Zmiana / www.beczmiana.pl
projekt jest realizowany dzięki wsparciu finansowemu otrzymanemu od m. st. Warszawy
oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

patron medialny: Notes na 6 tygodni

wernisaż 9.08 (sobota) godz. 19:00
koncert Lubomira Grzelaka (Lutto Lento) godz. 20:00