Kolekcja Rzeźby Współczesnej

Kolekcja Rzeźby Współczesnej została wyodrębniona ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i przewieziona do Królikarni w 2001 roku. Wydzielona z pośród innych gatunków sztuki  pozwala wyraźnie prześledzić zmieniający się w XX wieku status rzeźby jako obiektu, elementu performansu czy instalacji. Składa się z 1417 obiektów, od klasycyzujących rzeźb Henryka Kuny, przez projekty metalowych awangardowych form przestrzennych, które stanęły w Elblągu w 1965 roku, eksperymentalne prace Aliny Szapocznikow, ręcznie malowane kapcie Henryka Stażewskiego, po konceptualną pracę Izy Tarasewicz stworzoną w 2013 roku tu na miejscu, w Królikarni.

Zbiór jest niejednorodny, gromadzi w sobie prace artystów nieznanych z perspektywy pisanej współcześnie historii sztuki i emblematyczne dla niej nazwiska: Edwarda Wittiga, Katarzyny Kobro, Jerzego Jarnuszkiewicza, Barbary Zbrożyny, Władysława Hasiora, Jerzego Beresia, Marii Pinińskiej-Bereś, Krzysztofa Bednarskiego, duetu Kijewski/Kocur, Joanny Rajkowskiej, Agnieszki Polskiej. Gdyby jednak oderwać się od nazwisk i popatrzeć na zbiór jako część szerokiej i międzygatunkowej opowieści o sztuce – najwyraźniej będzie widać w niej realizm dwudziestolecia międzywojennego i zakorzeniony w nim socrealizm lat pięćdziesiątych, poodwilżowe rzeźby o organicznych abstrakcyjnych formach oraz awangardowe realizacje z metalu.  Złożona z zakupów oraz darów od osób kolekcja stale się powiększa. Przyjmowane są prace już historyczne jak i te tworzone współcześnie, które z perspektywy dzisiejszego rozmycia granic pomiędzy gatunkami w sztuce podejmują refleksję nad statusem i funkcją rzeźby, oraz te, które w inspirujący sposób prowadzą krytykę instytucjonalną.